کفشدوزک قرمز

صدای مادرم در گوشم میپیچد . انگار نه انگار این صدا از سالها پیش است انگار همین لحظه مادرم اینجاست و یک به یک حرف هایش را به خورد من میدهد . مادر مظلوم و بیچاره ی من . مادر عصبانی و بیچاره ی من . و من امروز انگار همان زن هستم همان زن مظلوم . آن روزها از فکر مظلومیت مادرم عصبانی میشدم و میخواستم که حقش را بگیرم . من همچنان بعد از سال ها دارم برای گرفتن حق مادرم میجنگم . من امروز یک زن مظلوم و عصبانی کفشدوزک قرمز...

در این چند روز صد هزار بار جمله ای را با خودم تکرار کرده ام که بلکه دستخوش فراموشی نشود که در ذهن و روحم بنشیند که تا آخر عمرم به یادم بماند که بتوانم عبور کنم از گذشته که بتوانم قوی باشم دل و روده ام به هم میپیچد و چقد برای این جسم ضعیف من سخت است حفظ کردن این جمله . روحم مقاومت میکند در برابرش .  اگر لازم باشد هزاران بار دیگر تکرارش میکنم و انقدر ادامه میدهم که جسم و روحم دست از مقاومت بردارد  ن کفشدوزک قرمز...

هنوز هم نمیدونم بعضی از مسایلی که برای ما پیش میاد شانسه یا حکمته یا اتفاق ولی این روزها به این باور رسیدم که هر اتفاقی هم بیفته حتی بد میشه نهایت استفاده رو از اون شرایط کرد مثلا جبر زمانه منو مجبور به زندگی توی غربت میکنه ولی همین غربت میشه بزرگترین شانس زندگیم و از من یه ادم مستقل میسازه یا هزار اتفاق تلخ این مدلی ... تا دیروز خودمو یه ادم همه چی بلد میدونستم که یه سری نیروهای غیبی پشتشه که اون کفشدوزک قرمز...